شکر خدا از سه شنبه این هفته فیلم دهلیز در قزوین هم اکران شد من که بی صبرانه منتظر دیدن این فیلم بودم ترجیح دادم سانس ساعت ۴:۳۰دقیقه برم که سینما خلوت هست البته از خلوتی سینما اصلا خوشم نمیاد و دوست دارم همیشه سینما شلوغ باشه اما چون بعضی اوقات پسرای مجرد رو میفرستن طبقه بالا من مجبور میشم زودتر برم سینما که معمولا ۱۰الی ۱۵ نفر بیشتر نیستن آخه اصلا از بالا نمیشه فیلم با دقت نگاه نکرد و به نظر من حتی ۵۰۰ تومن هم نمیرزه که پول بلیت بدی و بری از طبقه بالا فیلمو تماشا کنی بگذریم.
هر چند که فیلم مثل فیلم هیس دخترها فریاد نمیزنند داستان نو و تازه ای نداشت اما فیلم خوبی بود از بازی خوب و کاملا متفاوت رضا عطاران گرفته تا بازی کاملا روان هانیه توسلی در نقش یک مادر و همچنین بازی محمد رضا شیر خانلو همه دست در دست هم داد تا فیلم با داستانی تکراری اما جذاب بیننده رو تا آخر جذب بکنه فیلم به صورت مستقیم داستان اینکه چرا رضا عطاران به زندان افتاده را بازگو نمیکند جز اشاره کوچیکی که هانیه توسلی به خانواده مقتول میکنه و میگه سر یه جای پارک چه گرفتاری شدم و طرف میگه خانوم یه نفر این وسط به قتل رسیده و همچنین اشاره کوچیکی که رضا عطاران به پسر خود میکنه و در مورد عصبانیت میگه . اما داستان فیلم از دل همین جامعه هست از مردمی که بر اثر یک دقیقه عصبانیت میتونند حادثه ای به وجود بیارن که میتونه چند خانواده را دچار مشکل و بحران بکنه عصبانیتی که میتونه حتی سر یه جای پارک ناچیز یک قتل را شکل بده.به نظر من این فیلم در بین تمام فیلم های که به این جریان در این چند یال پرداختند قوی تر و خوش ساخت بود پیشنهاد میکنم اگر میخواهید سینما برید تماشای این فیلم با خانواده را از دست ندید.
به نظر من اول فیلم هیس دخترها فریاد نمیزنند و بعد فیلم دهلیز میتونند بهترین نماینده ایران برای اسکار باشن که میتونند در خارج از کشور نظر خیلی ها را جالب بکنند